Οι δύο τρόποι εκτέλεσης βολής

Δύο τρόποι υπάρχουν για να εκτελεστεί βολή όσον αφορά την ανάπνοη και τον συγχρονισμό. Ο πρώτος είναι ο εξής. Παίρνοντας μια αναπνοή ανά πυροβολισμό και εκπέοντας αργά. Αυτός ο τρόπος είναι αργός ωστόσο είναι πολύ χρησιμός για τους λόγους που θα καταλάβετε στην σύνεχεια. Ο δεύτερος τρόπος, στον οποίο ο σκοπευτής κρατά την αναπνοή του ώστε να μπορεί να εκτελέσει το μέγιστο 5 βολές. Χρησιμοποιώντας αυτήν την μέθοδο γίνεται κάποιος πιο γρήγορος και πιο σταθερός. Μόλις όμως κρατήσει την αναπνοή του, τα επίπεδα οξυγόνου στο αίμα μείωνονται, η καρδία χτυπάει πιο γρήγορα και το νευρικό σύστημα καταρέει. Στην συνέχεια τα χέρια αρχίζουν να τρέμουν, και αφού συμβεί αυτό η σταθερότητα χάνεται. Οπότε γίνετε αντιλιπτό το γεγονός οτι ο πρώτος τρόπος, αν όχι ο πιο σίγουρος είναι ο πιο σωστός. Ανάλογα με τα κέντρα εκπαίδευσης οι τεχνικές διαφοροποιούνται.

Παράγοντες

Το όπλο του Ελεύθερου Σκοπευτή είναι αυτό που φέρνει την επιτυχία της αποστόλης. Εάν το όπλο του έχει κάποιο πρόβλημα τότε θα έχει απώλεια του στόχου του, όσο καλός και αν είναι ο σκοπευτής. Γι αύτο τον λόγο λοιπόν οι ελεύθεροι σκοπευτές είναι υποχρεωμένοι να διατηρουν το όπλο τους σε άριστη κατάσταση, και την διόπτρα επίσης. Ακόμη η αυτοπεποίθηση είναι βασικό ''όπλο'' τους. Επίσης ο ρυθμός της αναπνοής και της ώθησης πρέπει να συγχρονίζονται. Δεν πρέπει ο εκπαιδευόμενος να κρατά πολύ σφιχτά το όπλο του. Ο τρόπος που το κρατάει, αποτελεί συναίσθημα, που όπως προείπα ''κουβαλά'' στο πεδίο της μάχης. Δεν υπάρχει τρόπος μέτρησης και βαθμολόγησης αυτού του αντικειμένου παρά μόνο με το ένστικτο του σκοπευτή, και πώς ο ίδιος το νιώθει και το αντιλαμβάνετε. Παράγοντες που πρέπει να έχει υπόψην του ο σκοπευτής πρωτού εκτελέσει την βολή? Απόσταση, κατεύθηνση του αέρα, ταχύτητα του αέρα, θερμοκρασία, βαθμός υγρασίας καθώς και το φαινόμενο Coriolis, το οποίο λαμβάνεται υπόψην όταν εκτελείται βολή από μεγάλες αποστάσης, είναι αυτό που υπολογίζει την κλίση της σφάιρας καθώς αυτή ταξιδεύει στην πορεία της. Όλα αυτά πρέπει να λαμβάνει υπόψην του ο σκοπευτής. Κάθε φορά που χτυπάει η καρδία το σώμα ταλαντεύεται. Αυτό πρέπει να καταφέρει ο σκοπευτής., παίρνοντας βαθιά ανάσα και εκπνεύοντας αργά. Έτσι προσπαθεί να ισορροπήσει το χτύπο της καρδίας του με την αναπνοή του. Μόνο τότε πρέπει να εκτελούνται βολές, ωστέ να το ποσοστό επιτυχίας να είναι μεγάλο.

Η συνέχεια

Δύο είναι τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα των ελεύθερον σκοπευτών. Πρώτον το γεγονός ότι βρίσκονται σε τεράστιο κίνδυνο αν ανακαλυφθούν από τον εχθρό. Λόγο των θέσεων τον οποίον καταλάμβαναν ήταν αρκετά δύσκολο να διαφύγουν αν ο εχθρός τους αναγνώριζε. Οι στρατιώτες του πεζικού, του πυροβολικού και οι πιλότοι των αεροσκαφών εκτελούν βολές, χωρίς να γνωρίζουν αν έχουν σκοτώσει, και αν ναι, ποιον. Το πεζικό, διότι μέσα στον πανικό του πολέμου δεν ξεχώριζουν τους διάφορους στόχους, πυροβολούν κατά βούληση, είτε το πυροβολικό, διότι εκτέλει βολές εκ του μακρόθεν, είτε τα αεροσκάφη για το ιδιο λόγο. Φτάνοντας λοιπόν στο δεύτερο και μεγαλύτερο μειώνεκτημα ενός σκοπευτή είναι το γεγονός οτί βλέπει αυτόν που επρόκειτο να σκοτώσει. Τον κοιτάει στα μάτια και πάταει την σκανδάλη, πυροδοτώντας μία σφαίρα η οποία κουβάλα το βλέμμα του σκοπευτή και καταλήγη ουσιαστικά ως ένα ακόμη χτύπημα στη έντονη ματαιοδοξία τον ''μεγάλων'' η οποία μεταφράζετε σε πόλεμο. Στο πόλεμο δεν ξεχωρίζεις φίλους απο εχθρούς, στόχους από στρατιώτες. Είσαι μόνος σου, γι αυτό και εγώ δίαλεξα να αγαπήσω την μοίρα του ελεύθερου σκοπευτή, ενός μοναχικού στρατιώτη, τον οποίο πολλοί παρομοιάζουν με τον λύκο, ο οποίος ΄΄κουβαλά'' τα συναισθήματα του στη μάχη, καταδικάσμενος αιώνια να φέρνει στο μαλό του τα πρόσωπα εκείνα που εμέσος αυτός καταδίκασε και, σκότωσε... Οι περισσότεροι σκοπευτές οι οποίοι βγήκαν ζώντανοι από την φρίκη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, δεν μπορούν να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους, ένας όμως λύνη την σιωπή του και μιλά. Ο Sepp Alleberger o οποίος αποτέλεσε τον κορυφαίο γερμανό ελέυθερο σκοπευτή και τιμήθηκε με το σταυρό των ιπποτών. Ένα βιβλίο που πραγματικά με συντάραξε και με άφησε άυπνο για πολλές μέρες. Ζωντανές εικόνες, πλούσια περιγραφή και αναλητική περιγραφή των γεγονότων. Επίσης περιγράφει την μακάβρια συμπεριφορά των Ρώσσων απέναντι στου Γερμάνους, με απάνθρωπες εικόνες και περιγραφές, οι οποίες ωστόσο αποτελούν και την θλιβερή πραγματικότητα. Ωστόσο για να υπαρχει σωστά διαμορφομένη άποψη θα πρέπει να ενδιαφερθείτε και για την άποψη των Ρώσσων . Τίτλος : Ελεύθερος σκοπευτής στο ανατολικό μέτωπο.

Ελεύθεροι σκοπευτές

Για να γίνει κάποιος ελεύθερος σκοπευτής χρειάζεται θάρρος, δύναμη ψυχής, πειθαρχία, αυτοπεποίθηση και το κυριότερο υπομονή. Η υπομονή έναι βασικό προσόν που πρέπει να διαθέτει ένας ελεύθερος σκοπευτής. Προκειμένου να ολοκληρώσει την αποστολή του, είναι εκπαιδευμένος ώστε να παραμένει στην θέσει μέρες εώς και εβδομάδες χώρις τροφή. Κατα την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, στην Ρωσσία οι Ελεύθεροι σκοπευτές ήταν επίλεκτες δυνάμεις και αντιμετωπίζονταν σαν ήρωες από τον λαό. Τάγματα δημιουργόνταν από άρτια εκπαιδευμένους σκοπευτές ικάνους και αφοσιωμένους στην πατρίδα. Η άλλη μεγάλη δύναμη της εποχής, η Γερμανία δεν είχε στις τάξεις της ελεύθερους σκοπευτές, αλλά η ανάγκη αντιμετώπισης αυτών του Ρωσσικού στρατού θεωρούνταν επιτακτική, έτσι αρχισάν να εκπαιδεύνται γερμανοί σκοπευτές, λίγοι στον αριθμό. Η αντιμετώπιση τους όμως από τους υπόλοιπους στρατιώτες καθώς και τον λαό δεν ήταν η ίδια με αυτήν των Ρώσσων, ούτε καν παρόμοια. Οι σκοπευτές λοιπόν θεωρήθηκαν δειλοί, διότι εκτελούσαν βολές εκ του μακρόθεν και βρίσκονταν κρυμμένοι σε πλεονεκτηκλες θέσεις. Αντιμετωπίζονταν με καχιποψία και κατοτερότητα.